Wat vandaag niet komt, komt morgen!

Weer genoeg stof om een stukje in elkaar te flanzen!Ten eerste de reden dat ik hier ben (ik zou het bijna vergeten...): het onderzoek. ’T gaat allemaal niet zo soepeltjes. De 2e groep apen is vaak onvindbaar. En toen we dachten een goede 3e groep te hebben gevonden vielen deze ons aan. Ik kon wegrennen, Mark moest zich verdedigen met een stok tegen bijtende apen. Snotapen zijn het, vraag me steeds vaker af hoe ze zouden smaken op de BBQ... Volgens mij gaat onderzoek nooit zoals je hoopt dus we zullen wel zien. Ik begin al aardig te wennen aan de ‘lifestyle’ hier: Wat vandaag niet komt, komt morgen!

De tijd vliegt. Er gebeuren iedere dag wel dingen die me verbazen. Bijvoorbeeld de bus die kapot gaat, iedereen stap kalmpjes uit, wandelt op z’n gemakkie naar de volgende halte om op de volgende bus te wachten. Dit alles zonder gemopper en gezeur. Of om 7:00 s’ochtends in de bus naast een een lifeguard met draagbare radio en een overschot aan zelfvertrouwen gaan zitten. Hij zet z’n radio kei hard aan en vraagt of ik wil dansen... No gracias. Alle strandkraampjes die met een bulldozer door de politie worden weggehaald omdat ze geen vergunning hebben, en de volgende dag weer enthousiast worden opgebouwd. Mensen die een een golfplaten huis wonen samen met een stel kippen, een paar honden en 3 papegaaien, maar in een ‘gepimpte auto van heb ik jou daar’ de boodschapjes doen om daarna op hun flatscreen een filmpje te kijken. Iedereen praat altijd over het weer, terwijl het iedere dag 30 graden en zonnig is. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik vind het allemaal zeer amusant allemaal, kijk elke dag m’n ogen uit. Heb vandaag een echte boa constrictor gezien in het park van een metertje of 2!

Op m’n vrije dag en middagen doe ik... euhm vrij weinig. Heb een botanische tuin bezocht met vlinders, slangen en krokodillen. Lig meestal op het strand en in de zee, krijg er maar geen genoeg van. Stiekem ben ik helemaal voor het broeikaseffect, Wentersel aan zee!!! De golven zijn soms kei hoog. Heb vrienden gemaakt met de surfboard/bodyboard verhuurder, blond haar doet wonderen hier. Kan nu de bodyboards gebruiken zo vaak ik wil, mag met hem mee op de jetski (hmmm, no gracias?), en heb een vette korting gekregen op een surfles. De leraar was een bigshot in de surfwereld, hij kon surfend een handstand op z’n board! De surfles was zeer geslaagd, ik kon zelfs op het board blijven staan! Ga zeker nog vaker oefenen!!! Ben eerst wel een paar keer flink op m’n bek gegaan natuurlijk. Gelukkig was ik niet de enige, had een australisch meisje leren kennen die ook wilde surfen.
Ik ontmoet veel mensen hier. Vooral in de bus buurt iedereen tegen elkaar. De meeste blijven maar een week of twee. Maar het is wel gezellig om af en toe eens tegen andere gezichten aan te kijken als die van Mark en Meredith. Dat amerikaanse is niet mijn ding vrees ik... De stapavondjes zijn echter wel mijn ding! Begin al stamgast te worden in ’t cafe in Quepos en de bar waar we op zaterdag altijd heen gaan. Ook een avondje op het strand met 2 engelsen, 2 australische en een duits meisje, een flesje rum en een kampvuur was erg gezellig! Maar na een leuke week is er dan altijd weer dat afscheid. En afscheid nemen, daar ben ik niet zo goed in (weten jullie nog...). Een ander minpuntje is dat Alex (de vriend van Meredith) ‘dengue fever’ heeft gekregen. Z’n vader had het een maand terug en ze wonen bij mij in de buurt. Hij heeft een weekje in het ziekenhuis gelegen maar is alweer thuis. De kans op dengue is vrij klein. Dus no worries! Al met al is het hier KEI goed toeven! Heb geen last van heimwee en vermaak me uitstekend. Kiep in tutsj en tot schrijfs!

Groete, Karlijn-Surfdude-Moeskops